विठ्ठल दुःख प्रेम बाप दैव
आली आली दोन बाजू हाच धर्म शब्द बाप करा कर्म
वारी व्दारी कधी सुख असे खरा उच्चारता यशा साठी
आनंदली तर दुजे प्राणी मात्र मनी भासे दैव येते
ती पंढरी आसे दुःख प्रेम करा खंबीरता सदा पाठी
वारी व्दारी कधी सुख असे खरा उच्चारता यशा साठी
आनंदली तर दुजे प्राणी मात्र मनी भासे दैव येते
ती पंढरी आसे दुःख प्रेम करा खंबीरता सदा पाठी
काढा दृष्ट नसे सदा प्रेम हाचि कामा साठी नका करु
माऊलीची निशा नित्य असे देव सदा व्यस्त चिंताकधी
घाई झाली चाले चक्र सर्वासाठी न दाखवी वसे देव
दर्शनाची हेच सत्य जणू ठेव भाव त्रस्त कर्मा मधी
माऊलीची निशा नित्य असे देव सदा व्यस्त चिंताकधी
घाई झाली चाले चक्र सर्वासाठी न दाखवी वसे देव
दर्शनाची हेच सत्य जणू ठेव भाव त्रस्त कर्मा मधी
भक्त गण नका दावु सर्व धर्म त्याच्या कडे भाग्याकडे
तृप्त भावे दुःख कदा हेची सांगे काही मागा पाहू नका
पाही तुज मोद मात्र दावा दया देण्या साठी परिश्रम
एक ठावे वाटा सदा सर्वां संगे नसे त्रागा सोडू नका
तृप्त भावे दुःख कदा हेची सांगे काही मागा पाहू नका
पाही तुज मोद मात्र दावा दया देण्या साठी परिश्रम
एक ठावे वाटा सदा सर्वां संगे नसे त्रागा सोडू नका
लागे मज नसे कोणी नाही भाषा शिस्ती साठी कर्म करा
एक आस या जगती असे खेळ तोचि खरा सातत्याने
दर्शनाला दुःख नसे भावनांचा लावी शिस्त दैव मिळे
आले खास त्या संगती जमे मेळ घरा दारा प्रामुख्याने
एक आस या जगती असे खेळ तोचि खरा सातत्याने
दर्शनाला दुःख नसे भावनांचा लावी शिस्त दैव मिळे
आले खास त्या संगती जमे मेळ घरा दारा प्रामुख्याने
पाहून ते म्हणूनच न प्रेमाला मागता न कर्म गती
रुप तुझे सांगे संत असे भाषा कळे सारे सदान्यारी
आनंदले करु नका तूची मिळो देवदुत हातीलागे
मन माझे कधी खंत अभिलाषा हेची खरे यशभारी
रुप तुझे सांगे संत असे भाषा कळे सारे सदान्यारी
आनंदले करु नका तूची मिळो देवदुत हातीलागे
मन माझे कधी खंत अभिलाषा हेची खरे यशभारी
आले तव जाता दुःख शब्दा विण कष्ट करु दैवा वरी
मी शरण येई सुख कळे सारे सदा जाणे विसंबला
दाखवावे हा नियम नसे भाषा स्वतः साठी कार्यभाग
तू चरण बोले मुख हेच खरे चाले उणे तो.थांबला
आई बाप
आद्य गुरु
पूजा त्यांची
सदा करु
काय वर्णू
त्याची ख्याती
माझी ठरे
अल्प मती
मी शरण येई सुख कळे सारे सदा जाणे विसंबला
दाखवावे हा नियम नसे भाषा स्वतः साठी कार्यभाग
तू चरण बोले मुख हेच खरे चाले उणे तो.थांबला
आई बाप
आद्य गुरु
पूजा त्यांची
सदा करु
काय वर्णू
त्याची ख्याती
माझी ठरे
अल्प मती
