मंगळवार, १५ जानेवारी, २०१३

chitra

                                                           चित्र
                             हाती आले चित्र जुने ,
                             मन गेले मागे- मागे,
                             काहूर  दाटले,  मनीं आठवांचे
                             मन रमले भूतकाळाते .
                             सहज आला विचार मनी ,
                             चित्राची किती कृपा जगावरी ?
                             नव्हते शब्द वा भाषा अधरी ,
                             चित्रच वाच्यता करि संभाषणी.
                             दिसते नयनांना, ते दृष्य असे,
                             छायेने  रेखियता,  चित्र होतसे ,
                             चित्र रंगविते, भाव दृष्याचे
                             चित्र  सांगते, भाव मनाचे .
                             चित्र   दावि,   नवरस भाव
                             असीम भाव उमटतात तयात.
                             चित्र करिते, सजाण बालकास ,
                             अन देते  रंजन  मनास  .
                             चित्रानेच जतले  भूतकाळाला,
                              इतिहासाला  अन  संस्कृतिला.                           
                              नसते छायाचित्र वा चित्र जगती,
                              कशी  प्रगत  झाली असती सिने सृष्टी . 
                            




 
                                                

jaadu

                                                                       
     

                                जादू
                      दुनिया ही  जादूची नगरी
                      पाहिले  तर,
                      सर्वत्र  जादूने  भरलेली
                      कुणा जादू करि,
                      तिचे मानेचे वेळावणे,
                       तर कुणा करी
                      भाळा वरील  बटांचे रुळणे ,
                      निरागस हास्य बाळाचे ,
                      जादुई सम भासे
                     अन  मन सदैव हरपते  पाहूनी मातेचे.
                     निसर्ग काय कमी जादुगार ?
                      क्षणात ऊन  तर, क्षणात  पाऊस  . 
                     काळे मेघ दावि जादू नभातूनी,
                      लखकन  बिजलीतून चमकुनी.
                      थेंब  मृगाचे पडता धरणी,
                       जादुपरि गंधित होई, तप्त अवनी.
                      निसर्ग किमयेने सृष्टी नटली,
                        चंद्र कलेने सागरास  भरती-ओहोटी
                       संगीत सुरात जादू भरलेली,
                       कष्टी मन जाई आनंदुनी
                      खरी जादू तर या विधात्याची
                       बनविली  धरा, नभ  ता-यांची
                       दुनिया ही जादूची नगरी
                       पाहिले तर सर्वत्र जादूने  बहरलेली
                          
                                       वैशाली वर्तक    

कष्टाचे चीज

कष्टाचे चीज      खरच त्यावेळी कापड गिरण्या जोरात चालायच्या.व नोक-या पण  मिळत होत्या.. जे कष्ट करण्यास तयार होते.त्यांना कष्ट करुन खरच शुन्या...