गणराया प्रतिक्षा औषध चित्रआधारित क्षण निवृत्तीचा
रक्त वर्णी वाटकिती जंतासाठी रम्य रुप आला क्षण
शोभे कटी पहायाची असे खास निसर्गाने शेवटचा
चंदनाची वेळ कधी वावडींग दाखविले नोकरीत
अंगी उटी पाळायाची हमखास वर्षावाने निवृत्तीचा
शोभे कटी पहायाची असे खास निसर्गाने शेवटचा
चंदनाची वेळ कधी वावडींग दाखविले नोकरीत
अंगी उटी पाळायाची हमखास वर्षावाने निवृत्तीचा
महतीत थकले रे त्रिफळा हा राने वने किती वर्षे
तू अपार डोळे माझे नसे दवा घनदाट दिली सेवा
लंबोदर कधी होई घरा मघे पहा कशी आज त्याचा
तू ओंकार येणे तुझे सदा हवा पायवाट मिळे ठेवा
तू अपार डोळे माझे नसे दवा घनदाट दिली सेवा
लंबोदर कधी होई घरा मघे पहा कशी आज त्याचा
तू ओंकार येणे तुझे सदा हवा पायवाट मिळे ठेवा
तुची पिता भेटण्यास शेवग्याची वाट दिसे स्मरताच
जगताचा इच्छा मनी शेंग खावी नाग मोडी जुने क्षण
ज्ञानदाता तुझे येणे पाय दुखी दोन्ही बाजू आनंदते
तू बुध्दीचा कर क्षणी दूर व्हावी उंच झाडी माझे मन
जगताचा इच्छा मनी शेंग खावी नाग मोडी जुने क्षण
ज्ञानदाता तुझे येणे पाय दुखी दोन्ही बाजू आनंदते
तू बुध्दीचा कर क्षणी दूर व्हावी उंच झाडी माझे मन
दाखवावे कधी येऊ केसासाठी काही मुळ्या सहकारी
तू चरण झाले असे शिकाकाई औषधाच्या आले आता
आले तूज क्षण पण आणण्याची आजीलाच हात हाती
मी शरण ज्ञात नसे करा घाई ओळखीच्या घेई जाता
तू चरण झाले असे शिकाकाई औषधाच्या आले आता
आले तूज क्षण पण आणण्याची आजीलाच हात हाती
मी शरण ज्ञात नसे करा घाई ओळखीच्या घेई जाता
बाप्पा वाटे आतुरता सदा गुणी रान फुले गुणगान
तू मजला मनी दाटे पित्त हारी उमलती सुरु झाले
किती नांवे तू भेटावे आवळाच रान मेवा डोळा माझ्या
ही तुजला सदा वाटे गुणकारी सभोवती पाणी आले
तू मजला मनी दाटे पित्त हारी उमलती सुरु झाले
किती नांवे तू भेटावे आवळाच रान मेवा डोळा माझ्या
ही तुजला सदा वाटे गुणकारी सभोवती पाणी आले
गजानना रविवार जेष्ठीमध ही वनश्री सहवास
तू मोरया दिवस तो ठेवा मुखी नका नासू मंडळींचा
आधी वंदू भेटी साठी खोकल्याने नाहीतर आता नाही
गणराया आतुरतो नको दुःखी डोळा आसू मिळायचा
पान फूटी सर्वत्र च उभी झाले
गुणकारी हिरवळ बोलण्यास
मुतखडा पानातून मी निःशब्द
दूर करी सळसळ वदण्यास
संधी वात पूर्ण झाला
बरा करे तो सोहळा
मेथी खाणे नाही आता
हेच खरे गोतावळा
तू मोरया दिवस तो ठेवा मुखी नका नासू मंडळींचा
आधी वंदू भेटी साठी खोकल्याने नाहीतर आता नाही
गणराया आतुरतो नको दुःखी डोळा आसू मिळायचा
पान फूटी सर्वत्र च उभी झाले
गुणकारी हिरवळ बोलण्यास
मुतखडा पानातून मी निःशब्द
दूर करी सळसळ वदण्यास
संधी वात पूर्ण झाला
बरा करे तो सोहळा
मेथी खाणे नाही आता
हेच खरे गोतावळा
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा