सहाक्षरी
निसर्गाचे किती
गावे गुण गान
सदा असे तोचि
ईश्वर समान
तयाच्या कृपेने
सजे सारी सृष्टी
भरलेली त्यात
आनंदाची दृष्टी
सदा निसर्गाचा
राहो सम तोल
कधीच न व्हावा
तो अ समतोल
अती वृष्टी होता
येतो ओला दुष्काळ
गवसते सुख
न दिसे सुकाळ
अवकाळी धारा
बरसल्या अशा
सर्स्व बुडाले
झाली अवदशा
नको कधी कोप
तुझा रे ईश्वरा
सदा ठेव सुखी
तूची विश्वंभरा
नसे सृष्टी कोप
मिनवाचा लोभ
प्रगती नावाचा
थांबवावा क्षोभ
भुकंप प्रलय
निसर्ग कोपाचे
होतसे घातक
सृष्टी च्या नाशाचे
वैशाली
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा