खुराडे

खुराडे

सुरुवातीला नाही वाटले वावगे
रहा घरात म्हणण्याचे
पण जसे दिन गेले वाढत
कठीण झाले की जगण्याचे

नाही घरातून निघणे
सदा बसणेची घरात
खिडकीतून बाहेर पाहता
वर्दळ गर्दी नाही रस्त्यात

कसे रहात असतील
गर्दी गर्दीत एका खुराड्यात
नाही जागा मोकळ्याने   श्वासघेण्यास
तसेच काहीसे झाले घरा घरात

काय वेळ आणलीस रे देवा
सारेची बंद खुराड्यात
जसे कोंबड्यांना ठेवतात
एका बंदिस्त खोपट्यात

कधी संपेल हा कोरोना
पूर्ण दिवस घरात बसून
रहायचे घरकाम करत
जीव गेला आता ऊबून


 गेली नजर पाळलेल्या पोपटा कडे
  भासले मीच आहे पिंज-यात
पाहे तो केविलवाण्या नजरेने
पाडले मला विचारात