सुख शांती अन् आनंद
मिळवण्या धावे मानव जन्मभर
तरी जगावंथोड स्वतः साठी
शौशोधावा जीवनी निवांत पळभर
बालपण गेले बागडण्यात
नव्हती कशाचीच चिंता ऊरी
पण येता समज झाले मोठे
जवाबदारीच आली खांद्यावरी
पेलता सावरिता कौटुंबिक ओझे
मिळाला नाही निवांताचा वेळ
तरी जगाव आता थोडे स्वतः साठी
मस्त जमवित जीवनी मेळ
पहा पशु पक्षीशोधती क्षण
मजेत टिपती विहराती नभात
कसे जगती मोदाने स्वताःतात
रवंथ करिती पहा गुरे निवांतात
शमवूनी आपुल्या तप् किरणांना
रवी जातसे अस्तचलाला
जगतो थोडे तोपण स्वतःसाठी
जातो अवनीच्या कुशीत निजायाला
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा